အဆိပ္ကို ေဆးျဖစ္ေအာင္

                     ကိေလသာေတြဟာ အင္မတန္ေၾကာက္စရာေကာင္းတဲ့ အဆိပ္အေတာက္ေတြပဲ။
ကိေလသာအဆိပ္မတက္ေအာင္ အသံုးခ်တတ္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြမွာ ေအးခ်မ္းမႈ၊ ၿငိမ္သက္မႈ၊ ၿငိမ္းခ်မ္းမႈ ရသြားတာေတြထင္ရွားေနတာပဲ။
                        ၾကည့္ေနာ္ အဆိပ္ဟာ အသံုးမခ်တတ္တဲ့ပုဂၢိဳလ္ေတြအတြက္ အဆိပ္ဟာ ခ်က္ခ်င္းလက္ငင္း ေသေစတတ္တဲ့ ေဘးပဲ။
                       ဉာဏ္ပညာ ထိုးထြင္းတဲ့ပုဂၢိဳလ္ေတြ၊ အသံုးခ်တတ္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြက်ေတာ့ အဆိပ္နဲ႔ပဲ ေရာဂါေပ်ာက္ေအာင္ ကုသႏိုင္တဲ့ စြမ္းအားသတၱိေတြ ရွိၾကတယ္။
                      ဘီပီအိုင္က ေျမြဆိပ္ေတြဝယ္ၿပီး အဆိပ္သင့္တဲ့ ေရာဂါေတြကို ေျပေပ်ာက္ေအာင္ ကုသေပးေနတယ္။ အသံုးခ်တတ္ေတာ့ ေဆးျဖစ္သြားတယ္။ အသံုးမခ်တတ္ေတာ့ ေဘးျဖစ္သြားတယ္။
                      ခုလည္းပဲ ဒီမွာ ေတာင္ေတြးေျမာက္ေတြး ေတြးတဲ့စိတ္ေတြဟာ အဆိပ္အေတာက္ေတြပဲ။ ေတာင္ၾကံေျမာက္ႀကံ ပူပန္တာေတြဟာ အဆိပ္အေတာက္ေတြပဲ။
                     ဒါေပမဲ့ အဲဒါေတြကို ဘုရားေပးတဲ့ဉာဏ္ရလို႔ ရႈမွတ္တတ္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္ဟာ ရႈမွတ္အသံုးခ်လိုက္တဲ့အတြက္ အဲဒီအဆိပ္အေတာက္ေတြထဲကပဲ ေဆးျဖစ္သြားပါတယ္။ ရႈမွတ္တာ ဉာဏ္သတိပဲ။ အဲဒီ ရႈမွတ္တဲ့ ဉာဏ္သတိဟာ ဒီပူပန္ႏွိပ္စက္မႈ ကိေလသာမီးေတြကို ၿငိမ္းသတ္လိုက္တဲ့အတြက္ ခႏၶာအစဥ္မွာ ဉာဏ္ဝင္ၿပီးေတာ့ ေအးၿငိမ္းမႈ ခ်မ္းသာမႈ ရသြားတယ္။
                  ကိေလသာ အဆိပ္အေတာက္ဟာ မရႈမွတ္တတ္ရင္ မဂ္တား ဖိုလ္တား ျဖစ္ေနတယ္။ ရႈမွတ္တတ္တဲ့ ေယာဂီက မဂ္ရ ဖိုလ္ရ ျဖစ္သြားတယ္။ ဓမၼာႏုႆနာျဖစ္သြားတယ္။

                                                                 (ေရႊဥမင္ဆရာေတာ္ၾကီး)

မွတ္ခ်က္ === ဆရာေတာ္ႀကီး၏ အဆံုးအမၾသဝါဒမ်ား စာအုပ္မွ တင္ျပပါသည္။