( ၂၃. ၂. ၁၉၃၇ ) မွာ ဖြားျမင္ ခဲ့ပါတယ္။ သားသမီး ၅ ေယာက္အနက္ဘုန္းႀကီးဟာ အႀကီးဆံုး ျဖစ္ပါတယ္။ ဘုန္းႀကီး ၇ ႏွစ္သားအရြယ္ကတည္းက တပ္ရြာေက်ာင္းမွာ ေက်ာင္းသားကေလးအျဖစ္ ေနခဲ့ရၿပီး ၁၅ ႏွစ္သားအရြယ္မွာ ဘႀကီးေတာ္ျဖစ္တဲ့ တပ္ရြာေက်ာင္းဆရာေတာ္ ဘဒၵႏၲဣႏၲဝံသကို ဥပဇၩာယ္ျပဳၿပီး ရွင္ သာမေဏျပဳခဲ့ပါတယ္။ ဘြဲ ့အမည္ကေတာ့ ရွင္ေဇာတိကလို ့ ေပးပါတယ္။
ဘုန္းႀကီးရဲ ့ အေဖနဲ ့ အေမဟာ ဆင္းရဲသား လက္လုပ္လက္စားမ်ားျဖစ္လို ့ သူတို ့သားကို သူတို ့ကိုယ္တိုင္
ရွင္ မျပဳေပးႏိုင္ ေသးမီ တစ္ပါးသူက ရွင့္ဒကာအျဖစ္ ခံယူသြားတာကို မခ်ိတင္ကဲျဖစ္ေနၾကၿပီး ေနာက္တစ္ႏွစ္ၾကာမွ သပိတ္တစ္လံုး သကၤန္းသံုးထည္နဲ ့ အေမက ရွင္ထပ္ျပဳေပးခဲ့ပါတယ္။ အ ေမနဲ ့ သမီးႀကီး (ဘုန္းႀကီး၏ႏွမႀကီး) သူတို ့ႏွစ္ေယာက္က ရွင္ထပ္ျပဳေပးၾကပါတယ္။
ဘႀကီးေတာ္ဘုန္းႀကီးရဲ ့ အရိပ္မွာ ခိုလံႈၿပီး တပ္ ရြာေက်ာင္းမွာပဲ ပိဋကတ္အ ေျခခံ က်မ္းစာေတြကို သင္ယူခဲ့တာ အသက္ ၁၉ ႏွစ္ထိပါပဲ။
ဆရာေတာ္ေနထိုင္ ခဲ့ေသာ ေက်ာင္းတိုက္ႏွင့္ စာသင္ ခဲ့ရ ေသာ ငယ္ဆရာမ်ား
တပ္ရြာဆိုတဲ့ သ ေရ ေခတၱရာၿမိဳ ့နန္းတည္ ဒြတၱေဘာင္ မင္းတရားႀကီး၏ တပ္စခန္းခ်ရာ တပ္ ရြာေက်ာင္းဟာဘုန္းႀကီးရဲ ့ အ ေျခခံပညာသင္ ရာေက်ာင္းျဖစ္ပါတယ္။ ဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္း အေျခခံပညာဆိုတာ ျမန္မာသင္ ပုန္းႀကီး ဆယ္ေစာင္တဲြ ဇာတ္ေတာ္ႀကီးဆယ္ဘြဲ ့ ဆံုးမစာမ်ိဳးစံုနဲ ့ ဂဏန္းသခ်ၤာတို ့ ျဖစ္ပါတယ္။
ဘုန္းႀကီးရဲ ့ ဘႀကီးေတာ္ဘုန္းႀကီး ငယ္ဆရာက အဂၤလိပ္စာလည္း နည္းနည္းတတ္တာျဖစ္ေတာ့ အဲ့ဒီတပ္ ရြာေက်ာင္းမွာပဲ cat=ေၾကာင္ rat=ၾကြက္ mat=ဖ်ာ စသည္ျဖင့္ ကေလးတန္း အဂၤလိပ္စာေလးမ်ား သင္ခဲ့ရဖူူးတယ္။
လက္ေရးလွသင္ တဲ့ေနရာမွာ တစ္ေပ ေလာက္ဗ်က္က်ယ္ၿပီး သံုးေပေလာက္ အနံရွိတဲ့ သစ္သားသင္ ပုန္းေတြေပၚမွာ ထမင္းရည္နဲ ့ မီးေသြးမႈန္ ့ေဖ်ာ္ထားတဲ့ အနက္ေရာင္ေဆးကို ျခယ္မႈန္းၿပီး ကံ့ကူဆံကို ဝါးက်ည္ေတာက္က ေလးမ်ားမွာတပ္၍ မင္းဘူးဦးၾသဘာသရဲ ့ ဇာတ္ေတာ္ႀကီးဆယ္ဘြဲ ့ျမန္မာျပန္ကို ဘုန္းႀကီးေတြ သိမ္ထဲမွာ ကမၼဝါစာဖတ္သလို ေန ့ခင္းဆြမ္းစားၿပီးတိုင္း တစ္နာရီမွ ႏွစ္နာရီထိ ေက်ာင္းသား ကိုရင္ေတြတန္းစီၿပီးေဆာင့္ေၾကာင့္ထိုင္၍ ဘုန္းႀကီးေရွ ့မွာ ဖတ္ခဲ့ရတယ္။ ဆြမ္းစားၿပီး တစ္နာရီမွ ႏွစ္နာရီအထိ ဆရာဘုန္းႀကီးက အဲ့ဒီသင္ ပုန္းႀကီးဖတ္ေနတဲ့ ေက်ာင္းသား ကိုရင္ေတြေရွ ့မွာ ဒုတ္တစ္ေခ်ာင္းကိုကိုင္ ကာ ေခါက္တုံု ့ေခါက္ျပန္ေလ်ွာက္ၿပီးေတာ့ ေစာင့္ၾကပ္ေနတာ အခုထိျမင္ေယာင္ တုန္းပဲ။
စာၾကည့္ၿပီး တစ္နာရီေလာက္ ဖတ္ ရ ေတာ့ ကိုယ့္စာအမွား အမွန္ကို ကိုယ္တိုင္ သိၿပီး စာအဓိပၸါယ္လည္း အမ်ားအားျဖင့္ နားလည္သြားၾကတယ္။ ၿပီးေတာ့ အဲ့ဒီလက္ေရးလွသင္ၿပီး စာဖတ္က်င့္တဲ့ ေန ့လည္ပိုင္းမွာ " ဝင္ တိုင္းလည္း သိပ္မမ်ိဳနဲ ့ ထင္ တိုင္းလည္း ႏွိပ္၍မဆိုနဲ ့ ဝင္ တိုင္း သိပ္၍မ်ိဳက အႏၲရာယ္မ်ားတတ္တယ္ ထင္တိုင္းႏွိပ္၍ဆိုက ရန္အသြယ္သြယ္ပြားတတ္သည္ " စသည္ျဖင့္ ဘိုးသူေတာ္ဦးႏုအစရွိ တဲ့ ေရွးပညာရွိတို ့ ေရးခဲ့ေသာ ဆံုးမစာေပါင္း စံုကိုလည္း လက္ေရးလွသင္ စာဖတ္သင္တဲ့ အေနနဲ ့ သင္ၾကားခဲ့ရပါတယ္။
သစ္သားသင္ ပုန္းနဲ ့ ကံ့ကူဆံခတ္ေတြ ကုန္ေပ်ာက္ၿပီး ကြန္ပ်ဴတာေခတ္ရာက္လာေတာ့ ရွင္ မဟာရ႒သာရဆံုးမစာ ကန္ေတာ္မင္း ေက်ာင္းဆံုးမစာ ဇာတ္ေတာ္ ႀကီးဆယ္ဘြဲ ့အစရွိေသာ ေရွးေဟာင္းျမန္မာ့ ယဥ္ေက်းမႈ စာေပ ေတြနဲ ့ ေဝးခဲ့ရၿပီျဖစ္တဲ့
ယေန ့ေခတ္ပညာေရးကို ေခတ္မီေသာ္လည္း စိတ္ထဲမွာေတြးေတြးၿပီး စိတ္မ ေအးသလိုခံစားရၿပီး ေရွးေဟာင္းဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္း ပညာေရးစနစ္ကို တ ေျမ ့ေျမ ့ လြမ္းမိသလို ျဖစ္မိပါတယ္။
အဲ့ဒီေတာ့ ဒကာႀကီးဦးေနဝင္း ၁၆ ႏွစ္ေရာက္မွ ရွင္ ႀကီးျဖစ္ခဲ့ရတဲ ့ ကိုရင္ေဇာတိကဟာ ရဟန္းျဖစ္တဲ ့အထိ သဒၵါ သၿဂၤ ိဳဟ္ ပါတိေမာက္ ဋီကာေက်ာ္ ကခၤါ ရူပသိဒၶိဆိုတဲ ့ ပိဋိကတ္တိုက္ႀကီးရဲ ့ေသာ့ခ်က္စာေပမ်ားကို တပ္ ရြာေက်ာင္းမွာ ၄ ႏွစ္ေက်ာ္ေက်ာ္ သင္ၾကားခဲ့ရတယ္။
အဲ့ဒီပိဋိကတ္ေသာ့ခ်က္စာေပ ေတြကို သင္ၾကားစဥ္တုန္းက ကိုရင္ႀကီး ၅ ပါး တပ္ရြာေက်ာင္းမွာ အတူသင္ၾကားခဲ့ရတယ္။ တစ္ပါးၿပီးတစ္ပါးျပဳတ္ပ်က္ လူထြက္ၾကၿပီး ကိုရင္ေဇာတိကတစ္ပါးတည္း က်န္ ရစ္ခဲ့ပါတယ္။ ဒီက ေန ့ဆိုရင္ အဲ့ဒီစာတက္ေဖာ္ စာတက္ဖက္ ကိုရင္ႀကီးလူထြက္ေတြကို ျပန္ၿပီးေတာ့ရွာေဖြၾကည့္တဲ့အခါ သား သမီး ေျမး ျမစ္ေတြ တစ္ပံုႀကီးနဲ ့ျဖစ္ၿပီး ကိုယ့္သီတင္းသံုးေဖာ္ လူထြက္ ၄ ေယာက္စလံုး အသက္ ၆၀ ဝန္းက်င္ မွာ ေသကုန္ၾကပါၿပီ။
အသက္ ၁၉ ႏွစ္ ၃ လထဲအေရာက္ ၁၃၁၈ ခု သာသနာႏွစ္ ၂၅၀၀ ျပည့္ႏွစ္ နယုန္လဆန္း ၄ ရက္ေန ့မွာ သဲကုန္းၿမိဳ ့အလယ္တန္းေက်ာင္းဆရာေတာ္ ဦးဓမၼစကၠ ကို ဥပဇၩာယ္ျပဳၿပီး တပ္ ရြာမွာေနတဲ့ ဒကာမႀကီးေဒါ ္ေအးၾကည္ သား ဦးခ်စ္ေဆြတို ့ရဲ ့ပစၥယာႏုဂၢဟျဖင့္ ကိုရင္ေဇာတိက ရဟန္းျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ရဟန္းျဖစ္ၿပီးေတာ့ ကိုရင္ေဇာတိက က ေနၿပီး အရွင္ ဉာဏိႆရ ျဖစ္လာတာပါပဲ။
ဒြတၱေဘာင္ မင္းႀကီးရဲ ့ေကာင္းမႈ ျမသိန္းတန္ေစတီအတြင္းကသိမ္မွာရဟန္းတက္ပါတယ္။ အခုေတာ့ ရဟန္းအမႀကီး ေဒၚေအးၾကည္ ငယ္ဆရာ ဘုန္းေတာ္ႀကီးဦးဣႏၵဝံသ ဥပဇၩာယ္ဆရာ ဦးဓမၼစကၠတို ့လည္း ကြယ္လြန္ပ်ံလြန္ကုန္ၾကၿပီ။
ဆက္လက္ ပူေဇာ္ပါအံုးမည္
=====
ေက်းဇူးရွင္ေဖေဖႏွင့္ ေမေမကို
ရွိခိုးကန္ေတာ့ပါ၏ ။
လြန္းပန္းခ်ီ
No comments:
Post a Comment