မွတ္သားမိသမွ် ဆရာေတာ္ စာသင္းခန္းမွာ

နေမာတႆ ဘဂဝေတာ အရေတာ သမၼာသမၺဳဒၶႆ။
ျဗဟၼာယု ပုဏၰား အာဠာဝက ဘီလူး သၾကားမင္း အစရွိတဲ့ သူေတြက ဒီ နေမာတႆ မဟာပဏာမ ဘုရားရွိခိုးႏွင့္ ဘုရားကို ပူေဇာ္ၾကတယ္။
ဒီဘုရားရွိခိုးေလာက္ ေကာင္းတာ မေပၚေသးဘူး။
ဒါေပမဲ့ ရြတ္ယံု ရြတ္လိုမရဘူး၊ အရြတ္မ်ားေနရင္ အႏွစ္မပါေတာ့ဘူး။
အရြတ္အဖတ္ကို ဦးစားေပးတာ မဟာယာနေတြျဖစ္တယ္။
 ရြတ္ရံုတင္မက ျမဴးစစ္က္ေတြပါ ပါလာတယ္။
ဘုန္းၾကီးတို ေထရဝါဒမာလည္း ဒါေတြကို တျဖည္းျဖည္းတားမရရင္ အႏွစ္သာရေတြ ကြယ္သြားမယ္။
ဖြံ႔ျဖိဳးတိုးတက္ျခင္းဟာ မူရင္အႏွစ္သာရကို ထိမ္းထားႏိုင္ေသာ တိုးတက္ျခင္းျဖစ္ရမယ္။
ေခါင္းထဲမွာ ဒီအခ်က္ကို မွတ္သားထားပါ။
မူရင္အႏွစ္သာရကို ထိမ္းမထားႏိုင္ေသာ တိုးတက္ျခင္းကို မလိုလားဘူး။
ဥပမာ ဂ်ပန္ဟာ အာရွမွာ တိုးတက္ဆံုး ႏိုင္ငံျဖစ္တယ္။ တိုးတက္မူေတြေနာက္မွာ ဘာသာေရး အႏွစ္သာရေတြ ဆုပ္ယုတ္သြားတယ္။
ဂ်ပန္ လူၾကီး လူငယ္ ေယာက္်ား မိန္းမ ၉၉ ရာခိုင္ႏုန္းသည္ အရက္သၼား၊ ၇၅ ရာခိုင္ႏုန္းသည္ ဘာသာတရားမရွိ၊
ဂ်ပန္မွာ ဘာသာတရားဆိုတာ
၁။ မဂၤလာေဆာင္
မဂၤလာေဆာင္မွာ ဘုန္းႀကီးေတြပင့္မဂၤလာေဆာင္ေလ့ရွိတယ္။ ၁၅ မိနစ္လား နာရီဝက္လား ရြတ္ဖတ္ခ ဘုန္းႀကီးေတြရတယ္။
၂။ အသုဘ
ေသသူအတြက္ ဆုေတာင္းေပးရတယ္။ ေသသူအတြက္ ႏွစ္စဥ္ေက်းေပးရတဲ့ အခန္းအနား။ ဘုန္းႀကီးက သုႆာန္ေထာင္ျပီးေတာ့ စားရတယ္။ ဂ်ပန္မွာ တရားသျဖင့္လွဴတဲ့ အလွဴမရွိဘူး။
ဂ်ပန္မွာ ၉၀ ရာခိုင္ႏုန္းေသာ ဘုန္းၾကီးေတြ အိပ္ေထာင္ျပဳၾကတယ္။ အရက္ေသာက္ၿပိး အိပ္တယ္။ အိမ္ေထာင္မျပဳတာ ၁၀ ရာခိုင္ႏုန္းဘဲရွိတယ္။
၃။ အိမ္သစ္တက္ပြဲ၊ ရံုးဖြင့္ပြဲ ေတြမွာ ဘုန္းၾကီးဦးေဆာင္တယ္။ အဲဒီမာလည္း ရြတ္ဖတ္ျခင္းက အဆင့္အတန္းခြဲတယ္၊ ၁၅ မိနစ္ဆို ဘယ္ေလာက္ နာရီဆို ဘယ္မွ် ဆိုတာ၇ွိတယ္။
ဘာသာေရးမွာ အားလံုးဟာ ဖရီးျဖစ္ရမယ္။
ျပီးေတာ့ ဘုန္းၾကီးရဟန္းေတြၾကားမာလည္း--- ငယ္ေသးရင္ ဘာအေရာင္ဝတ္၊ ၾကီးရင္ ဘာအေရာင္ စသည္ျဖင့္ ဆင္ျပင္ပံုကြဲၿပိးေတာ့ ဘုန္းၾကီးရဲ. အဆင့္ေတြလည္း ကြဲတယ္။
ဘုန္းၾကိးတို႔ ေထရဝါဒမွာေတာ့ ရာထူးအားေလွ်ာ္စြာ အဝတ္ကြဲတာမရွိဘူး။
ေဟာေျပာ ပို႔ခ်တဲ့ေနရာမွာလည္း ဘယ္ေလာက္ေပးရမယ္ဆိုတာမရွိဘူး။


၁၃ ရက္၊ ၇ လ၊ ၂၀၁၂၊ ေသာၾကာေန႔ ရန္ကုန္သီတဂူဗုဒၶတကၠသိုလ္တြင္ သီတဂူဆရာေတာ္ဘုရားပို႔ခ်ေသာ သင္ခန္းစာမ်ားမွ မွတ္မိသေလာက္ တင္ျပပါသည္။
                                                                 ကိုရင္အာယု ( မန္းသီတဂူ)