အိႏၵိယႏိုင္ငံမွ သီရီဓမၼာေသာကမင္းၾကီးသာ စိတ္ထားျမင့္ျမတ္သူမဟုတ္ပါ၊
ကၽြႏု္ပ္၏ ဘဝမွာလည္း မ်က္ရည္က်လုနီးနီး စိတ္ထားျမင့္ျမတ္သူ ကိုရင္ေလးတစ္ပါးကို ေတြဘူးပါသည္။
စားေရးသူ ကိုရင္ဘဝက ေနခဲ့ေသာ ဆရာေတာ္၏ ေက်ာင္းသည္ ျမန္မာနိဳင္ငံတြင္ စည္းကမ္းအၾကီးဆံုးေက်ာင္းတစ္ေက်ာင္း ဟု ဆိုႏိုင္ပါသည္။
အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ စာသင္းသာဘဝသည္ စာသင္စာခ် စာအံရေသာေၾကာင့္ ညေနဘက္တြင္ ဆာေလာင္မြတ္သိပ္ျခင္း ဒုကၡကို ေတာ္ေတာ္ၾကီးကို သည္းခံခဲ့ရပါသည္။ (သည္းမခံႏိုဘဲ တစ္ခုခု ခိုးစားမိေသာ္ ေက်ာင္းတိုက္မွ ခ်က္ခ်င္းထြာခြါရသည့္ အျပစ္ျဖစ္ပါသည္။)
တစ္ေန႔ေသာအခါဝယ္ ကိုရင္ေပါက္စ (တစ္ပါးက ၁၂ ႏွစ္ခန္႔ ႏွင့္ ေနာက္တစ္ပါးက ၁၃ႏွစ္) ႏွစ္ပါး စာအံေက်ာင္းျပီးခ်ိန္ (ည ၁၀ နာရီခြဲခန့္) မုန္႔ခိုးစားေနၾကပါသည္။ ထိုအျဖစ္အပ်က္ကို စာခ်ဘုန္္းၾကီးတစ္ပါးျမင္ေတြ႔သြားပါသည္။ တာဝန္ရွိသည္အားေလွ်ာ္စြာ ဆရာေတာ္အားေလွ်ာက္ပါသည္၊
ေနာက္တစ္ေန႔နံနက္ဘုရားဝတ္တတ္ျပီးခ်ိန္ဝယ္ စည္းကမ္းရွိသည့္အားေလွ်ာ္စြာ ဆရာေတာ္မွ ၎ကိုရင္ေလးႏွစ္ပါးအား ေက်ာင္းတိုက္မွ ထြက္ခြါၾကရန္ မိန္႔ၾကားပါသည္။ အားလံုးစိတ္မေကာင္းျဖစ္ၾကရပါသည္။ (သူတစ္ပါးဒုကၡေရာက္သည္ရွိေသာ္ သူေတာ္ေကာင္းတို႔၏ စိတ္ႏွလံုးသည္ တုန္လုပ္ျမဲျဖစ္ေလသည္ဘဲေလ) အျဖစ္အပ်က္တို႔သည္ အလြန္႔ကို လ်င္ျမန္လွပါသည္။ ညေနဘုရားဝတ္တတ္ခ်ိန္တြင္ ကိုရင္အငယ္ေလးမွာ ေက်ာင္းတိုက္မွ ထြက္ခြါသြားရျခင္းမရွိပါ။ အမ်ားနည္းတူ ဘုရားဝတ္တတ္ပံုမွန္ျပဳလုပ္ေနသည္ကိုေတြရပါသည္။ ကိုရင္အၾကီးတစ္ပါးသာလွ်င္ ေက်ာင္းတိုက္မွ ထြက္ခြါသြားပါသည္။ စံုးစမ္းသိရွိရသည္မွာ ၄င္းကိုရင္အၾကီးတစ္ပါးသည္ ကိုယ္တိုင္ကိုယ္ၾက ဆရာေတာ္ထံသြားကာ မုန္႔ခိုးစားသည္မွာ တပည့္ေတာ္တစ္ပါးသာျဖစ္ေၾကာင္း၊ မုန္႔စားေနခ်ိန္ဝယ္ ကိုရင္ေလးက အနားမွာရွိေသာေၾကာင့္ တာဝန္က် ဘုန္းေတာ္ၾကီးမွ ကိုရင္ငယ္ေလးပါ စားေနသည္ဟု မွားယြင္းစြာ ေတြျမင္သြားေၾကာင္း၊ သို႔ပါေသာေၾကာင့္ ဘုရားတပည္ေတာ္ တစ္ပါးသာလွ်င္ အျပစ္ရွိပါေၾကာင္း ေလွ်ာက္ထားခဲ့ေလသတည္း။
စာသင္းသားဘဝက စာသင္တိုက္တစ္ခုသို႔ဝင္ေရာက္ေနထိုင္ ပညာသင္ၾကားခြင့္ရရန္မွာ အလြန္ပင္ခဲရင္းေလသည္။ ၁၂ နွစ္အရြယ္ ကိုရင္ေပါက္စ ေက်ာက္တိုက္မွ ႏွင္ထုပ္ခံရလ်င္ အဘယ္မွ် ဒုကၡေရာက္လိမ့္မည္နည္း။
စာဖတ္သူတို႔ကိုယ္တိုင္ ကိုရင္အၾကီးေနရာက ျဖစ္ပါမူ မိမိအျပစ္ကို သူတစ္ပါးတို႔အား မွ်ေဝေပးေလမည္ေလာ။ ထိုကိုရင္အၾကီးေလးကဲ့သို႔
( ျခေသၤ့လို႔ ရဲရဲရင္ရင္၊ ႏြားလိုသည္းခံျပီးေတာ့၊ ျမင္းတစ္ေကာင္လို လ်င္ျမန္စြာ၊ ဆင္တစ္ေကာင္လို အားႏွင့္မာန္ႏွင့္ ) မိမိတစ္ဦးတည္ေသာ အျပစ္ကို ဝန္ခံရဲပါမည္ေလာ။
ေက်ာင္းတိုက္မွ ထြက္ခြါသြားခဲ့ရေသာ ထိုကိုရင္ငယ္သည္ စာေရးသူအတြက္ေတာ့ သူရဲေကာင္းတစ္ေယာက္ျဖစ္ပါသည္။
မွတ္ခ်က္ ။ စာေရးသူကိုတိုင္ ၎ေက်ာင္းတိုက္မွ ေဘာလံုးပြဲခိုးၾကည့္မိေသာ အျပစ္ေၾကာင့္ ထြက္ခြါခဲ့ရပါသည္။။
မွ်ေဝခံစားႏိုင္ၾကပါေစ။
ကိုရင္အာယု (မန္းသီတဂူ)
ကၽြႏု္ပ္၏ ဘဝမွာလည္း မ်က္ရည္က်လုနီးနီး စိတ္ထားျမင့္ျမတ္သူ ကိုရင္ေလးတစ္ပါးကို ေတြဘူးပါသည္။
စားေရးသူ ကိုရင္ဘဝက ေနခဲ့ေသာ ဆရာေတာ္၏ ေက်ာင္းသည္ ျမန္မာနိဳင္ငံတြင္ စည္းကမ္းအၾကီးဆံုးေက်ာင္းတစ္ေက်ာင္း ဟု ဆိုႏိုင္ပါသည္။
အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ စာသင္းသာဘဝသည္ စာသင္စာခ် စာအံရေသာေၾကာင့္ ညေနဘက္တြင္ ဆာေလာင္မြတ္သိပ္ျခင္း ဒုကၡကို ေတာ္ေတာ္ၾကီးကို သည္းခံခဲ့ရပါသည္။ (သည္းမခံႏိုဘဲ တစ္ခုခု ခိုးစားမိေသာ္ ေက်ာင္းတိုက္မွ ခ်က္ခ်င္းထြာခြါရသည့္ အျပစ္ျဖစ္ပါသည္။)
တစ္ေန႔ေသာအခါဝယ္ ကိုရင္ေပါက္စ (တစ္ပါးက ၁၂ ႏွစ္ခန္႔ ႏွင့္ ေနာက္တစ္ပါးက ၁၃ႏွစ္) ႏွစ္ပါး စာအံေက်ာင္းျပီးခ်ိန္ (ည ၁၀ နာရီခြဲခန့္) မုန္႔ခိုးစားေနၾကပါသည္။ ထိုအျဖစ္အပ်က္ကို စာခ်ဘုန္္းၾကီးတစ္ပါးျမင္ေတြ႔သြားပါသည္။ တာဝန္ရွိသည္အားေလွ်ာ္စြာ ဆရာေတာ္အားေလွ်ာက္ပါသည္၊
ေနာက္တစ္ေန႔နံနက္ဘုရားဝတ္တတ္ျပီးခ်ိန္ဝယ္ စည္းကမ္းရွိသည့္အားေလွ်ာ္စြာ ဆရာေတာ္မွ ၎ကိုရင္ေလးႏွစ္ပါးအား ေက်ာင္းတိုက္မွ ထြက္ခြါၾကရန္ မိန္႔ၾကားပါသည္။ အားလံုးစိတ္မေကာင္းျဖစ္ၾကရပါသည္။ (သူတစ္ပါးဒုကၡေရာက္သည္ရွိေသာ္ သူေတာ္ေကာင္းတို႔၏ စိတ္ႏွလံုးသည္ တုန္လုပ္ျမဲျဖစ္ေလသည္ဘဲေလ) အျဖစ္အပ်က္တို႔သည္ အလြန္႔ကို လ်င္ျမန္လွပါသည္။ ညေနဘုရားဝတ္တတ္ခ်ိန္တြင္ ကိုရင္အငယ္ေလးမွာ ေက်ာင္းတိုက္မွ ထြက္ခြါသြားရျခင္းမရွိပါ။ အမ်ားနည္းတူ ဘုရားဝတ္တတ္ပံုမွန္ျပဳလုပ္ေနသည္ကိုေတြရပါသည္။ ကိုရင္အၾကီးတစ္ပါးသာလွ်င္ ေက်ာင္းတိုက္မွ ထြက္ခြါသြားပါသည္။ စံုးစမ္းသိရွိရသည္မွာ ၄င္းကိုရင္အၾကီးတစ္ပါးသည္ ကိုယ္တိုင္ကိုယ္ၾက ဆရာေတာ္ထံသြားကာ မုန္႔ခိုးစားသည္မွာ တပည့္ေတာ္တစ္ပါးသာျဖစ္ေၾကာင္း၊ မုန္႔စားေနခ်ိန္ဝယ္ ကိုရင္ေလးက အနားမွာရွိေသာေၾကာင့္ တာဝန္က် ဘုန္းေတာ္ၾကီးမွ ကိုရင္ငယ္ေလးပါ စားေနသည္ဟု မွားယြင္းစြာ ေတြျမင္သြားေၾကာင္း၊ သို႔ပါေသာေၾကာင့္ ဘုရားတပည္ေတာ္ တစ္ပါးသာလွ်င္ အျပစ္ရွိပါေၾကာင္း ေလွ်ာက္ထားခဲ့ေလသတည္း။
စာသင္းသားဘဝက စာသင္တိုက္တစ္ခုသို႔ဝင္ေရာက္ေနထိုင္ ပညာသင္ၾကားခြင့္ရရန္မွာ အလြန္ပင္ခဲရင္းေလသည္။ ၁၂ နွစ္အရြယ္ ကိုရင္ေပါက္စ ေက်ာက္တိုက္မွ ႏွင္ထုပ္ခံရလ်င္ အဘယ္မွ် ဒုကၡေရာက္လိမ့္မည္နည္း။
စာဖတ္သူတို႔ကိုယ္တိုင္ ကိုရင္အၾကီးေနရာက ျဖစ္ပါမူ မိမိအျပစ္ကို သူတစ္ပါးတို႔အား မွ်ေဝေပးေလမည္ေလာ။ ထိုကိုရင္အၾကီးေလးကဲ့သို႔
( ျခေသၤ့လို႔ ရဲရဲရင္ရင္၊ ႏြားလိုသည္းခံျပီးေတာ့၊ ျမင္းတစ္ေကာင္လို လ်င္ျမန္စြာ၊ ဆင္တစ္ေကာင္လို အားႏွင့္မာန္ႏွင့္ ) မိမိတစ္ဦးတည္ေသာ အျပစ္ကို ဝန္ခံရဲပါမည္ေလာ။
ေက်ာင္းတိုက္မွ ထြက္ခြါသြားခဲ့ရေသာ ထိုကိုရင္ငယ္သည္ စာေရးသူအတြက္ေတာ့ သူရဲေကာင္းတစ္ေယာက္ျဖစ္ပါသည္။
မွတ္ခ်က္ ။ စာေရးသူကိုတိုင္ ၎ေက်ာင္းတိုက္မွ ေဘာလံုးပြဲခိုးၾကည့္မိေသာ အျပစ္ေၾကာင့္ ထြက္ခြါခဲ့ရပါသည္။။
မွ်ေဝခံစားႏိုင္ၾကပါေစ။
ကိုရင္အာယု (မန္းသီတဂူ)
No comments:
Post a Comment