ဆန္ခ်ီ သို႔မဟုတ္ ျငိမ္းခ်မ္းေရးေစတီ

ဆန္ခ်ီ သို႔မဟုတ္ ျငိမ္းခ်မ္းေရးေစတီ

- - - - - - - - - - - -

သီရိဓမၼာ အေသာကရာဇာမင္းႀကီးကို ဗုဒၶဘာသာဝင္တိုုငး္၊ သမိုင္ပညာရွေင္တိုင္း သိၾကသည္။ အနယ္နယ္ အရပ္ရပ္တြင္ ေစတီေတာ္ေပါင္း ရွစ္ေသာင္းေလးေထာင္း တည္းထား ကိုးကြယ္ လွဴဒါန္းခဲ့သူဟုုလည္း လူသိမ်ားသည္။ မင္းႀကီး လွဴဒါန္းခဲ့ေသာ ေစတီတိုု႔တြင္ လက္ရွိထင္းရွား လူသိမ်ားသည္ တစ္ဆူတည္းေသာ ေစတီမာ ဆန္ခ်ီေစတီ (သႏၱိထူပ၊သွ်ႏၱိထူပ) ျငိမ္းခ်မ္းေရး ေစတီပင္ျဖစ္ပါသည္။

လည္းေကာင္းျငိမ္းခ်မ္းေရးေစတီသည္ အိႏၵိယျပည္၊ အလယ္ပိုင္းျပည္နယ္ (Madhya Phadesh) အတြင္း ဘိုပါလ္းၿမိဳ႔မွ (၄၆) ကီလိုမီတာ၊ ေဝဒိသၿမိဳ႕မွ (၁၀) ကီလိုမီတာေဝးေသာအရပ္တြင္ တည္ရွိသည္။ ေစတီကုန္းေတာ္မွ ေဘးဝဲယာတို႔တြင္ စိမ္းျမျမလယ္ကြင္းျပင္ႀကီး ကာရံထားသည္ ထိုလယ္ကြင္းတို႔အဆံုုးဝယ္ ညိဳညိဳမွိဳင္းမွိင္း ေတာင္တန္းႀကီးမ်ားက တံတိုင္းႀကီးမ်ားသဖြယ္ ကာရံထားျပန္သည္။ ထိုေစတီကို အေၾကာင္းျပဳကာ အနီးတြင္ျဖစ္ေပၚလာေသာ ရြာကေလးကိုလည္း ဆန္ခ်ီရြာ သို႔မဟုုတ္ (သႏၱိနဂရ၊ သွ်ႏၱိနဂါး) ျငိမ္းခ်မ္းေရးရြာဟုု ေခၚၾကျပန္သည္။ မဟာရ႒ျပည္ ပူေနးေတာရမွ သြားပါမူ ရထားျဖင့္ (၁၈)နာရီ ခရီးျဖစ္ပါသည္။ (၁၀ ၁၂ ၂၀၁၅) ရက္ေန႔ ပူေနးေတာရ ဒကာဒကမ ေျခာက္ဆယ္ခန္႔ျဖင့္ ေရာက္ရွိခဲ့ပါသည္။ ထိုေစတီရွိရာသို႔ စိတ္အစဥ္တို႔ ေရာက္ရွိေနသည္မွာ ဆယ္စုႏွစ္တစ္ခုပင္ ေက်ာ္ခဲ့ေလၿပီ။ စစ္ကိုင္းသီတဂူဝယ္ ေက်ာင္းတက္စဥ္ကတည္းက ဘြဲ႔ႏွင္းသဘင္ခန္းမေဆာင္ႀကီးကို ဆန္ခ်ီေစတီပံုစံအတိုင္း တည္ေဆာက္ထားသည္ဟု အဓိပတိဆရာေတာ္ႀကီးမွ မၾကာခဏေျပာျပဘူးသည္။ ဆန္ခ်ီေစတီ၏ ပံုသ႑ာန္ေတာ္မွာ စစ္ကိုုင္းသီတဂူဗုဒၶတကၠသိုလ္ ဘြဲ႔ႏွင္းသဘင္ေဆာင္ႀကီးကဲ့သို႔ပင္တည္း။

ထိုျငိမ္းခ်မ္းေရး သႏၱိေစတီေတာ္ႀကီးသည္ ေမာရိယေခတ္၊ သုန္ကေခတ္၊ သတၱဝါဟနေခတ္၊ အဂၤလိပ္ကိုလိုနီေခတ္၊ စေသာ ေခတ္ကာလမ်ားစြာကိုေက်ာ္ျဖတ္ကာ ႏွစ္ေပါင္း ႏွစ္ေထာင္ေက်ာ္သို႔ပင္ ေရာက္ရွိခဲ့ေလသည္။ ေမာရိယေခတ္အကုန္ သုန္ကေခတ္မင္းဆက္တို႔မွ ေစတီေတာ္ႀကီးႏွင့္ ဗုဒၶသာသနာေတာ္ႀကီး လွ်စ္လွဴရွဳ ခံခဲ့ရသည္ေၾကာင့္ အေသာက မင္းႀကီးလွဴဒါန္းခဲ့ေသာ မူလေစတီေတာ္ႀကီးမွာ ေျမခခဲ့ရသည္။

အဂၤလိပ္အုပ္ခ်ဳပ္ေသာ ေခတ္ကာလသို႔ေရာက္သည့္အခ်ိန္ ၁၈၈၁ ခုႏွစ္တြင္ အဂၤလိပ္အရာရွိ “General Taylor” မွ ျပဳျပင္ထိမ္းသိမ္းဘို႔ စတင္ခဲ့ေလသည္။ မူလေစတီေတာ္ႀကီး ပ်က္စီးခဲ့ေသာ္လည္း ေစတီ၏ ပတ္လည္းတြင္ ေစတီငယ္ႏွစ္ဆူ၊ ေတာင္ေျခအရပ္တြင္ ေစတီငယ္တစ္ဆူက်န္ရွိခဲ့သည္။ ထိုေစတီငယ္တို႔၏ ပံုစံအတိုင္း (၁၉ ၁၂ ခုႏွစ္မွ ၁၉ ၁၉ ခုႏွစ္အထိ) “Sir John Marshall” ဆိုသူက လက္ရွိအေျခအေန ေရာက္သည္အထိျဖစ္ေအာင္ ျပင္ဆင္ခဲ့သည္။ ၁၉ ၈၉ ခုႏွစ္တြင္ “UNESCO World Heritage” ကမၻာ့အေမြအနစ္စာရင္းဝင္ခဲ့သည္။

ငယ္စဥ္က ဆရာသမားမ်ား မၾကာခဏ ေျပာျပခဲ့ေသာ ဆန္ခ်ီသမိုင္းကို ေျပာျပခ်င္ပါသည္။ တတိယ သံဃာယနာတင္ ပြဲေတာ္ႀကီးၿပီးခ်ိန္ဝယ္ ရွင္မဟာေမာဂၢလိပုတၱတိႆမေထရ္ျမတ္၏ လမ္းညြန္ျပသ ဆိုဆံုုးမမူတို႔ျဖင့္၊ သိရီဓမၼာ အေသာက မင္းႀကီးသည္ သုဝဏၰဘူမိေခၚ သထံုျပည္ အပါအဝင္၊ (၉) ျပည္ေထာင္သို႔ ဗုဒၶ၏ ျငိမ္းခ်မ္းေရး မဂၢင္ရွစ္ရပ္ အက်င့္ျမတ္လမ္စဥ္တို႕ ျပန္႔ပြားဘို႔ရန္ သာသနာျပဳ ေစလြတ္ခဲ့ေလသည္။ ထို (၉) ျပည္ေထာင္တြင္ သီဟိုရ္ကၽြန္းသို႔ သာသနာျပဳ သြားရန္ တာဝန္က်သည့္ မေထရ္သည္ကား၊ အေသာကမင္းႀကီး၏ သားေတာ္ မဟိႏၵမေထရ္ျမတ္ျဖစ္ပါသည္။ မေထရ္ျမတ္သည္ ေပးအပ္ေသာ တာဝန္ကို လက္ခံခဲ့ေသာ္လည္း သီဟိုရ္ကၽြန္းသိုု႔ တိုက္ရိုုက္မသြားခဲ့ေပ။ ကိုးလလြယ္ ဆယ္လဖြား၊ ဖဝါးလက္ႏွစ္လံုး၊ ပခံုး လက္ႏွစ္သစ္၊ ဝါးဖတ္ေတာ္ ခဆီႏွစ္ႏွင့္ လူျဖစ္ေအာင္ ေမြးခဲ့သည္ ေက်းဇူးရွင္မိခင္းႀကီးရွိရာ ေဝဒိသွ် အရပ္သို႔သာ ၾကြျမန္းခဲ့ေလသည္။

ရွင္မဟိႏၵ၏ မယ္ေတာ္ ေဒဝီမိဘုရားသည္ ဥေဇၹနီၿမိဳ႕အနီး ေဝဒိသွ်နိဂံုုးမွ ရြာသူႀကီး၏ သမီးျဖစ္သည္။ အေသာက မင္းႀကီး၏ မိဘုရားေခါင္းႀကီး မျဖစ္ႏိုုင္ေပ။ အရာမက မ်ားစြာေသာ မိဘုရားတ႔ိုၾကားဝယ္ ေတာသူ မိဘုရားငယ္တစ္ပါးမွ်သာ ျဖစ္ႏိုင္ေလသည္။ သားေတာ္ သမီးေတာ္မ်ား ရွင္ရဟန္းျပဳသြားစဥ္ကတည္းက ေနျပည္ေတာ္ ပါဋလိပုတ္နန္းေတာ္တြင္မေနဘဲ၊ ေမြးရပ္ေျမျဖစ္ေသာ ေဝဒိသွ်တြင္သာ ေနထိုင္ခဲ့ေလသည္။ ေဒဝီမိဘုရားအတြက္ သားေတာ္ မဟိႏၵသည္ အင္းအားျဖစ္သည္႔အျပင္၊ အသက္ရွင္သန္ျခင္း၏ အေၾကာင္းလည္းျဖစ္ေလသည္။

- - - -

((အေမ့အိမ္ အျပန္လမ္းဝယ္ တာဝန္ႏွင့္ ေက်းဇူးတရားတို႔ အားၿပိဳင္ၾက))

- -

ေဝဒိသွ်သို႔ ေရာက္ပါၿပီ။ မိခင္ႀကီး ေဒဝီ ႏွင့္ အဘိုးအဘြား ေဆြေတာ္မ်ိဳးေတာ္မ်ား ႀကိဳဆိုေနၾကစဥ္၊ ေရျခားေျမျခား တိုင္းတစ္ပါးသို႔ သြားေရာက္မည့္အေၾကာင္းကို မိခင္းၾကီးအား ေျပာျပသည့္အခါဝယ္ - - -

“သားေတာ္ လူေလး ေမ့ေရႊေသြး - - တစ္ေျမတည္ေန တစ္ေရတည္ ေသာက္စဥ္ေသာ္မွ မယ္ေတာ္သည္ သားေတာ္အား တစ္လတစ္ႀကိမ္ ဖူးေတြ႕ခြင့္ကို မရခဲ့၊ တိုင္းႀကီးရပ္ျခား ထြက္ခြါသြားပါမူ အတီမွာ ေတြ႕ခြင့္ ဆံုခြင့္ ဖူးေတြ႕ခြင့္ကို ရပါေတာ့အံနည္း၊ မယ္ဘုရားအား ျပစ္မသြားပါလင့္၊ သားခမည္းေတာ္၏ ေမာရိယ အင္ပါယာႀကီးအတြင္းသာလွ်င္ သီတင္းသံုးေတာ္မူပါ၊ အတီမွ် မသြားပါလင့္”။ ((( စာခ်ဆရာ အာရႊမ္းေဖာက္၍ ဟာသေျမွာက္ေအာင္ေျပာခဲ့သည္ကား တိုင္းတစ္ပါးတြင္ သာသနာျပဳမည္ဟုဆိုေသာ္လည္း “သာသနာျပဳ ေဒၚလာစု လူမူအျဖာျဖာ” ဟူေသာ ေရွးဆေတာ္ သမားေတာ္တို႔၏ စကားအရ သာသနာျပဳလုုပ္ငန္းတြင္ ေဒၚလာကုန္က သားေတာ္ဒုကၡေရာက္ေပေတာမည္။ ဒီမိုကေရစီအေရး သံရံုုးေရွ႕ ဆႏၵျပရ၊ သာေရးနာေရး လူမူေရးတို႔ျဖင့္ သားေတာ္ပင္ပန္းေပေတာ့မည္။))) ေမ႔ထံပါးက တစ္ဖဝါးမခြါပါလင့္ သားေတာ္” ေဒဝီ မယ္ေတာ္ႀကီးသည္ သားေတာ္၏ အျပန္လမ္းမွာ ေသာက ေရႊမိုးတို႔ ရြာခဲ့ေလၿပီတည္း။

            “သံုးေလာကထြဋ္ထား ျမတ္စြာဘုရား၏ သာသနာေတာ္ဝယ္ ရဟန္းေတာ္မ်ားသည္ လူအမ်ားတို႔ အံ့ၾသၾကေစရန္၊ လူအမ်ားက ပစၥည္းေလးပါးျဖင့္ ဖိတ္ၾကားေစရန္၊ လာဘ ပူေဇာ္သကၠာရ အေက်ာ္အေစာ္ဟူေသာ အက်ိဳးတို႔ကို ရည္ေျမာ္ကိုုးသျဖင့္ ျမတ္ေသာ မဂၢင္ရွစ္ပါး အက်င့္တရားကို က်င့္သံုးေနသည္မဟုတ္ပါ မယ္ေတာ္ႀကီး၊ ႏွစ္ရာ့ႏွစ္ဆယ္ ခုႏွစ္သြယ္ေသာ သိကၡာပုဒ္တိုု႔ကို မေပ်ာက္မၾကားရေအာင္ ေစာင့္ထိမ္းလ်က္ ဒူတႏွစ္ပါးကိုက်င့္သံုးေနျခင္းေၾကာင့္ ငါ့အား လူအမ်ားတို႔ သိေစသတည္းဟုလည္း ႏွလံုးမသြင္းခဲ့ၾကပါ၊ ကာယစေသာ ဒုစရိုက္ တိုု႔မွ ေစာင့္စည္းရန္၊ ထိုထိုသို႔ေသာ ဒုုစရိုုက္တိုု႔ကို တဒဂၤပဟန္စသည္ျဖင့္ ပယ္ရန္သာ မဂၢင္ရွစ္ပါး အက်င့္ျမတ္တရားကို အားထုပ္ေနၾကပါသည္ မယ္ေတာ္“ အစရွိသည္ျဖင့္ မဟိႏၵမေထရ္ မယ္ေတာ္ႀကီး အက်ိဳးအေၾကာင္း အဆိုးအေကာင္းတို႔ျဖင့္ တရာေဟာခဲ့ေလသည္။

“မသိ နားမလည္ျခင္း ေမာဟ၊ လိုျခင္တပ္မက္ျခင္း ေလာဘကို မပယ္သတ္ႏိုင္သမွ်ကာလ ပတ္လံုး၊ ေသဆံုးျပီးေနာက္ ဘဝအသစ္တဖန္ အမိဝမ္းဝယ္ ပဋိသေႏၶေနရမည္။ ထိုသို႔ျဖစ္ျခင္းသည္ ေနာက္တစ္ဖန္ အိုရ နာရ ေသျပန္ရဘို႔ အေၾကာင္းသာလွ်င္ျဖစ္ေတာ့သည္။ သံသရာမွာ က်င္လည္သည့္ တစ္စံုတစ္ေယာက္ေသာသူ၏ အရိုးတို႔ကို စုပံုထားခဲ့ပါမူ၊ ထိုအရိုးတို႔သည္လည္း မေဆြးမေျမ႕ အၿမဲတည္ခဲ့ပါမူ၊ ထိုအရိုးစု အရိုးပံုႀကီးသည္ ေဝပုလႅေတာင္ႀကီးထက္ပင္မ်ားေပမည္” ဟု ဘုရားရွင္ေဟာခဲ့ဘူးပါသည္ မယ္ေတာ္။

ေရႊဘုန္းေတာ္သခင္ ဘုရားရွင္သည္ နိဗၺာန္တည္းဟူေသာ တစ္ဘက္ကမ္းသို႔ ေရာက္ေစတတ္ေသာ မ်က္ေမွာက္ မ်က္ကြယ္ ေဘးရန္မရွိေသာ၊ မဂၢင္ရွစ္ပါး အက်င့္ျမတ္တရားကို ကာယဒုစရိက္စသည္မွ ေစာင့္စည္းရန္၊ ကာယဒုစရိုက္စသည္ကို တဒဂၤပဟာန္စသည္ျဖင့္ ပယ္ႏိုင္ရန္ ေဟာၾကားခဲ့ပါသည္ မယ္ေတာ္။

ထိုမဂၢင္ရွစ္ျဖာ လမ္းျမတ္မဟာသည္ မြန္ျမတ္ေသာ စိတ္ရွိကုန္ေသာ ဘုရားအစရွိေသာ သူေတာ္ေကာင္းတို႔၏၊ လမ္းစဥ္ျဖစ္ပါသည္။ ထို မဂၢင္တရားကိုက်င့္သံုုးသူတိုု႔သည္ အိုနာေသ ဆင္းရဲတို႔ကုုန္ရာ နိဗၺာန္သို႔ ေရာက္ၾကရပါသည္ မယ္ေတာ္”။။

မည္သို႔ပင္တရားျပ ဆံုးမေသာ္လည္း မယ္ေတာ္ႀကီးေဒဝီသည္ ဆက္လက္ငိုုေၾကြး ေလ်ာက္ထားျပန္သည္။ “မိဖဖိုးဖြားတိုု႔၏ သားသမီးတို႔အေပၚဝယ္ ျဖစ္ပြားေသာ ခ်စ္ေမတၱာသည္ အေပၚယံ အေရပါးကိုလည္းေကာင္း ထို၏အတြင္း အေရထူကိုုလည္းေကာင္း အသားကိုုလည္းေကာင္း၊ အေၾကာကိုလည္းေကာင္း၊ အရိုးကိုုလည္းေကာင္း အစဥ္သျဖင့္ ျဖတ္ျပီးလွ်င္ ရိုးတြင္းခ်ဥ္ဆီသို႕ ခိုက္လွ်က္ တည္ရွိပါသည္။ သားေတာ္ ရွင္ရဟန္းျပဳသြားေသာအခါဝယ္ မယ္မယ္အား ဆင္းရဲဒုကၡ ဂဏန္းမျပႏိုင္ေအာင္ မ်ားစြာပင္ျဖစ္ခဲ့ရပါသည္၊ သားေတာ္ အတီမွ် မသြားပါလင့္၊ ဖခမည္းေတာ္ ေမာရိယအင္ပါယာအတြင္းသာလ်င္ သီတင္းသံုးေတာ္မူပါ”။

မဟိႏၵမေထရ္၏ အေတြးစဥ္ဝယ္ တာဝန္ႏွင့္ ေက်းဇူးတရားတို႔ အားၿပိဳင္ၾကေလျပီး၊ ဆရာသခင္တို႔ ေပးအပ္ေသာ သီဟိုရ္ျပည္သို႔ သာသနာျပဳသြားေရာက္ရန္ ႀကီးေလးေသာ တာဝန္ကိုလည္း လက္ခံျပီးခဲ့ေလၿပီး။ ယခုအခါ မယ္ေတာ္မွ မသြားဘို႔ရန္ ေတာင္ပန္းေနေျခၿပီး။ မယ္ေတာ္ႀကီး၏ ေတာင္ပန္ခ်က္ကို ျငင္းပယ္ဘို႔ရန္ ရွင္မဟိႏၵအဘို႕ အင္အားလည္း မရွိခဲ့။ တံုဏီဘာေဝျဖစ္ေနေသာ သားေတာ္၏ မ်က္နာေတာ္အား စိုက္ၾကည့္ၿပီးလွ်က္၊ မယ္ေတာ္က ဆက္ျပီးေလ်ာက္တင္ျပန္သည္။

“မယ့္မယ္ခ်စ္ေသြး သားေတာ္ေလး၊ ယခုအခါ မုတ္သံုေလတစ္ေရးႏိုုး မိုုးဦးက်ေတာမည့္ အခ်ိန္ျဖစ္ေပသည္၊ ပင္လယ္လမ္းခရီးဝယ္ လွိဳင္းတံပိုးတို႔သည္လည္း အလြန္ပင္ ၾကမ္းတမ္းလွ၏၊ သီဟိုရ္ျပည္သို႔ သြားရန္ အခါမသင့္ေတာ့ေပ၊ မိုးေလ ကင္းလြတ္ သီတင္းကၽြန္ခ်ိန္မွသာ ၾကြေတာ္မူပါ၊ သားေတာ္ကိုု အစအဦး အမွဴးျပဳကာ ၾကြလာသမွ်ေသာ ရဟန္းတို႔ကို မယ္ေတာ္ေနအိမ္သို႔ ပင့္ဖိတ္ ဆြမ္းေကၽြးခြင့္ကို ေပးေတာ္မူပါ၊ ဝတ္စံုသကၤန္းလွဴဒါန္းႏိုင္ခြင့္ကို ေပးေတာ္မူပါ၊ ေက်ာင္းေဆာက္လွဴဒါန္းခြင့္ကို ေပးေတာ္မူပါ” ဤသို႔ စသည္ျဖင့္ ငိုေၾကြးေလ်ာက္ထားရွာေလသည္။

မေထရ္ျမတ္လည္း ဆိတ္ဆိတ္ေနျခင္းျဖင့္ ဝါတြင္းသံုးလ သီတင္းသံုးရန္အတြက္ကို လကၡံခဲ့ေလသည္။ သီဟိုရ္သြားရန္ အေၾကာင္းကို စြန္႔လြတ္ဘို႔ကား မျဖစ္ႏိုုင္ေပ။ မိခင္၏ အလို႔ဆႏၵမ်ားကိုျဖည့္ဆီးလိုေသာ္လည္း၊ ဆရာသခင္တို႔၏ ဓမၼစက္၊ ဖခမည္းေတာ္၏ အာဏာစက္တို႔ကို လြန္ဆန္ႏိုင္ဘို႔ကား အေၾကာင္းမရွိပါေျခ။

-

သားတို႔၏ အျပစ္ႀကီး အျပစ္ငယ္အသြယ္သြယ္ကို သြန္သင္ျပသ ဆိုဆံုုးမၾကသည္ ဆရာဥပဇၥ်ာယ္တို႔ အၿမဲဆံုုးမသည္ စကားရွိပါသည္ မယ္ေတာ္။

-

“၁။ ငါ့ရွင္တို႔ တစ္ေတြဟာ နာမည္ႀကီး ဆရာသၼား၏ တပည့္။ (နာမည္ႀကီးဆရာဟူသည္ ဗုဒၶ)

၂။ အရွင္တို႔ကို ရပ္ရြာႏွင့္ မိဘဆရာသမား ေဆြမ်ိဳးသားခ်င္းမ်ားက အားကိုးအားထားျပဳဘို႔ ေစာင႔္ႀကိဳေနၾကတယ္။

၃။ အရွင္တို႔ဟာ သာသနာလက္ဆင့္ကမ္း လမ္းညြန္စရာ၊ အားထုပ္စရာေတြ မ်ားစြာရွိေနၾကတယ္။ ထိုသံုုးခ်က္ကိုု ဘယ္ေတာ့မွ မေမ့ပါလင့္၊ ရည္ရြယ္ခ်က္ကိုု ဘယ္ေတာ့မွ အေပ်ာက္မခံပါလင့္၊ မေပါ့ဆလင့္။” သည္ဆံုးမစကားေတြကို သားတို႔ ရွင္ရဟန္းျပဳစဥ္ကတည္းက ၾကားနာခဲ့ရပါသည္မယ္ေတာ္။

“ထို႔အတြက္ေၾကာင့္ သားေတာ္ဝယ္ သာသနာလက္ဆက္ကမ္း ဆက္လက္လုပ္ေဆာင္ရမည့္ တာဝန္မ်ားရွိပါသည္။ ျမတ္ဗုဒၶ၏ အဆံုုးအမ်ား ကမၻာသူ ကမၻာသားတို႔၏ ႏွလံုးသာသို႔ေရာက္ရန္မာ သား၏ တာဝန္ျဖစ္ပါသည္။ ဗုဒၶ၏တရားေတာ္မ်ားကိုု တစ္လံုးတစ္ပါဒ ေလးဘဲျဖစ္ျဖစ္ နာၾကားရသူေတြဟာ ကံေကာင္းလြန္းၾကပါသည္၊ သားေတာ္ဟာ အားလံုုးကို ကံေကာင္းေစျခင္သူပါမယ္ေတာ္၊ ဝါတြင္းသံုးလ ပတ္လံုး မယ္ေတာ္လွဴဒါန္းေသာေက်ာင္းဝယ္ သီတင္းသံုးပါမည္၊ ဝါလကင္းလြတ္ သီတင္းကၽြတ္ခ်ိန္ဝယ္ သားေတာ္အား သီဟိုရ္သို႔ ၾကြသြားခြင့္ေပးပါ မယ္ေတာ္”။

ေဒဝီမိဘုရားသည္ သားေတာ္မဟိႏၵမေထရ္ျမတ္အား ေက်ာင္းေတာ္ႀကီး ေဆာက္လုပ္လွဴဒါန္းကာ ဆြမ္း သကၤန္း ေဆး အစရွိသည္တို႔ျဖင့္ သာသနာေတာ္ႀကီးကို ေထာက္ပံ႔ခဲ့ေလသည္။ မဟိႏၵေထရ္အရွင္သည္ မိခင္ႀကီး လွဴဒါန္းသည့္ေက်ာင္းဝယ္ ဝါတြင္းသံုးလ သီတင္းသံုုးလ်က္ ဒါနကထာ၊ သီလကထာ၊ သဂၢကထာ၊ မဂၢကထာတို႔ေဟာေျပာလ်က္ မိခင္းႀကီးအား ေက်းဇူးဆပ္ခဲ့ေလသည္။ မိိခင္ႀကီး စိတ္ႏွစ္လံုးတို႔ ခ်မ္းေျမ႕ၿပီး က်န္းက်န္းမာမာ ခ်မ္းခ်မ္းသာသာ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ ေအာင္ေအာင္ျမင္ျမင္ စိတ္ပါလက္ပါျဖင့္ ေကာင္းမူကုသိုလ္ ကိုယ္ပိုုင္းတရားမ်ား ပြားမ်ား အားထုပ္ႏိုင္ပါေစျခင္း အက်ိဳးငွါ ေက်ာင္ေတာ္ၾကီးကိုလည္း၊ သ်ႏၱိမဟာဝိဟာရ ဟု အမည္ေပးခဲ့ေလသည္။

မေထရ္ျမတ္သည္ သံဃာေတာ္မ်ား ဆြမ္းခံၾကြခ်ိန္ဝယ္၊ ေက်ာင္းစဥ္လွည့္လည္ကာ တံမွ်က္စည္းလည္းျခင္း၊ အမွိဳက္ၾကံဳးျခင္း၊ ေသာက္ေရ သံုးေရ တည္ထားျခင္း၊ ဂိလာနသံဃာေတာ္မ်ားထံ သြားေရာက္ခါ အလို႔ရွိရာ မွာၾကားႏိုုင္ရန္ ေလ်ာက္ထားျခင္း၊ အားေပးစကားမ်ား ေျပာၾကားျခင္း၊ စသည္သံဃာေဝယ်ာဝေစၥမ်ားကို ေနစဥ္ျပဳလုုပ္ခဲ့ေလသည္။ ရွင္ဘုရင္၏ သားေတာ္ျဖစ္ေသာ္လည္း စိုုးစည္း အနည္းငယ္မွ် မာန္မာနတို႔ မရွိခဲ့ေျခ။ “ငါ့အား ဘဝမ်ားစြာ သားကၽြန္း မယာကၽြန္းတို႔ ခံရေပါင္းမ်ားခဲ့ေလၿပီ၊ ကံေကာင္းေထာက္မစြာျဖင့္ လူဘဝေရာက္ခိုက္ သာသနာ႔ကၽြန္ သံဃာ့ကၽြန္သာျပဳေတာ့အံ့” ဟု ေနစဥ္ႏွစ္လံုုးသြင္းခဲ့ေလသည္။

ေက်ာင္းေတာ္ႀကီးဝယ္ မဟိႏၵမေထရ္ အႀကိမ္ႀကိမ္ ဆႏၵျပဳခဲ့သည္ကား - - - -

“သားသၼီးကို ခ်စ္ရေသာ မိခင္တို႔၏ အပူ ေသာကမ်ား ၿငိမ္းပါေစ” (သ်ႏၲိ)။

“သားရွိေသာမိခင္၊ မိခင္ရွိသာ သားတို႔၏ ခ်စ္ျခင္းတရား အျပန္အလွန္ စီးဆင္းပါေစ” ဟူ၏။

-

ဝါလကင္းလြတ္ သီတင္းကၽြတ္ေလၿပီ၊ သံဃံဘေႏၱပဝါေရမိ ဒိေ႒နဝါ သုေတနဝါ မရိသကၤာယဝါ ဝဒႏၱဳ မံ အာယသၼေႏၱာ အႏုုကမၺံ ဥပါဒါယ။ ဒုတိယမၺိ၊ တတိယမၺိ။ “သံဃာေတာ္ အရွင္ေကာင္း အရွင္ျမတ္တို႔ဘုရား၊ ဘုရားတပည့္ေတာ္ ေလ်က္ထားပါသည္ ဘုရားတပည့္ေတာ္၏ မသင့္ေလွ်ာ္ေသာ ကိုယ္ႏုုတ္အမူအရာတို႔ကိုု ျမင္ေသာ္လည္းေကာင္း ၾကားေသာ္လည္းေကာင္း ယံုမွားသံသယျဖစ္ေသာ္လည္းေကာင္း သနားသည္ကိုအေၾကာင္းျပဳ ဆိုဆံုုးမမွဳ ျပဳေတာ္မူၾကပါဘုရား”။ သႏၱိမဟာဝိဟာရႀကီးမွ သံဃာေတာ္မ်ား အခ်င္းခ်င္း ဖိတ္မံ ေလွ်ာက္ထား ပန္ၾကားသံမ်ားကို ျမင္ေယာင္ေနျပန္သည္။ သံဃာေတာ္မ်ား၏ ရိုသားေျဖာင့္မတ္ျခင္း သုပၺဋိပႏၷဂုဏ္ကို ေဖာ္ၾကဴးေနသည့္ သံဃာပဝါရဏာပြဲႀကီးၿပီးဆံုးခဲ့ေလၿပီး။ ရွင္မဟိႏၵအဘို႔ သည္ပဝါရဏပြဲႀကီးသည္ အမိေျမဝယ္ေနာက္ဆံုးျဖစ္ခဲ့သည္။ မေထရ္ျမတ္သည္ သံဃာေတာ္မ်ားကို ဆြမ္းလုပ္ေၾကြးရန္ ေမာင္မမိႆံတို႔အား ညြန္းၾကားေနေသာ မယ္ေတာ္ႀကီးအား တစ္ခ်က္လွည့္ၾကည့္ကာ “ခ်စ္ခင္ျမတ္ႏိုုးတန္ဘိုးထားရသူမ်ားႏွင့္ ေကြ႔ကြင္းရျခင္းသာ ဆင္းရဲဒုကၡတစ္ခုျဖစ္သည္မဟုုတ္၊ မခ်စ္မႏွစ္သက္သူမ်ားႏွင့္ အတူေနရျခင္းသည္လည္း ဆင္းရဲလွပါတယ္၊ သို႔ေသာ္လည္း ခ်စ္ခင္ ေပါင္းသင္း ဆက္ဆံျခင္းကား ေကြ႕ကြင္းေနာက္ဆံုးရွိေတာ့သည္ မယ္ေတာ္” ထိုစကားတို႔ကို မေထရ္ျမတ္သည္ မယ္ေတာ္ႀကီးအား ေျပာမထြက္ခဲ့ေပ။

-

ေဒဝီမိဘုရားမွ သားေတာ္ မဟိႏၵမေထရ္အား ေက်ာင္းေဆာက္လွဴဒါန္းသည့္ သတင္းကို ၾကားသိရေသာအခါ၊ အေသာက မင္းႀကီးသည္လည္း၊ ျမတ္စြာဘုရားရွင္၏ ဓါတ္ေတာ္မ်ား၊ ရွင္မဟာေမာဂၢလာန၊ ရွင္သာရိပုၾတာ စေသာ အဂၢသာဝက မေထရ္ႀကီးမ်ား ဓါတ္ေတာ္မ်ားကို ဌာပနာျပဳလ်က္၊ သားေတာ္ မဟိႏၵမေထရ္ သီတင္းသံုုးရာ (သႏၱိမဟာဝိဟာရ) ေက်ာင္း၏ မနီးမေဝးအရပ္တြင္ ေစတီတည္ထား လွဴဒါန္းခဲ့ေလသည္

--

သံုးေလာကထြဋ္ထားျမတ္စြာဘုရားႏွင့္ ရွင္သာရိပုတၱရာ ရွင္မဟာေမာဂၢလာန္တို႔ကဲ့သို႔ အရိယာ သူေတာ္စင္မ်ားပင္ သခၤါရနယ္ပယ္မွ မလြတ္ႏိုုင္ေသးရကား အနိစၥလက္နက္ျဖင့္ တခ်က္ခြင္းက ဆံုးပါးျခင္း ပရိနိဗၺာန္ စံဝင္ၾကရကုုန္ေသး၏၊ ငါ့ကဲ့သို႕ေသာ အႏၶပုထုဇဥ္သည္ကား အဘယ္ဆိုဘြယ္ရာ ရွိေတာ့အံ႔နည္း၊ မုခ် ေသဆံုးရမည္တည္းဟု သတိသမၺဇဥ္အျမဲယွဥ္ကား “ငါ” တည္းဟူေသာ မာန္မာနတို႔ၿငိမ္းပါေစ။ သွ်ႏၱိ။

ခ်စ္ခင္ရေသာ သူတို႔ႏွင့္ ေကြ႕ကြင္းရျခင္း၊ မခ်စ္မႏွစ္သက္ေသာ သူတို႔ႏွင့္ ယွဥ္တြဲေနရျခင္း ဒုကၡမ်ား ျငိမ္းပါေစ။ (သ်ႏၱိ)

စစ္ေဘး စစ္ဒဏ္ မင္းဆိုးမင္းညစ္တို႔ နိပ္စက္ေသာဒဏ္စသည္တို႔မွ ျငိမ္းပါေစ။ (သႏၱိ)

ကမၻာသူ ကမၻာသားအေပါင္းတို႔သည္ ဘုရားရွင္၏ မဂၢင္ရွစ္ပါး လမ္းစဥ္တရားကို က်င္႔သံုးလိုက္နာၾကလ်က္ အိုျခင္း နားျခင္း ေသျခင္း၊ တဖန္ ပဋိသေႏၶေနရျခင္း စေသာ ဒုကၡမ်ိဳးတိုု႔မွ ျငိမ္းပါေစ။ (သႏၱိ)

အစရွိေသာ ရည္ရြယ္ခ်က္တို႔ျဖင့္၊ ျငိမ္းခ်မ္းေရေစတီ (သႏၱိ၊ သ်ႏၱိ၊ ဆန္ခ်ီ) ဆန္ခ်ီ ဆန္ခ်ီ ဆန္ခ်ီ ဟူေသာအမည္သည္ တာဝတိ ံသာနတ္ျပည္ကို ထိုးေဖာက္ အထက္ဘဝဂ္သို႔ပင္ ေရာက္ခဲ့ေလၿပီတည္း။

- -

ေကာင္းကင္ဝယ္ ငွက္တို႔သည္ အေတာင္သာလွ်င္ ဝန္ရွိၾကၿပီး သစ္ပင္တို႔၌ မတြယ္မျငိ ပ်ံသြားၾကေလသည္။ ရွင္မဟိႏၵသည္လည္း မယ္ေတာ္ႀကီးႏွင့္ ေရႊေက်ာင္းေတာ္ႀကီးကို ေက်ာခိုင္းလွ်က္ တူေတာ္ေမာင္ကိုရင္သုမနကို ပစၦာသမဏျပဳခါ သီဟိုရ္ျပည္ရွိရာသိုု႔ ၾကြျမန္းခဲ့ေလသည္။ မယ္ေတာ္ႀကီးသည္ သားေတာ္ ေျမးေတာ္မ်ား တိုင္းတစ္ပါးသို႔ ထြက္ခြါသြားေသာ္လည္း သမီးေတာ္ သဃၤမိတၱေထရီ ရွိေသးသည္ဟုု အားတင္းလွ်က္ မ်က္ရည္ မက်ေအာင္ ထိန္းႏိုုင္ခဲ့ေလသည္။ ေနာင္တစ္ခ်ိန္ သမီးေတာ္သည္လည္း သီဟိုရ္သို႔ ၾကြသြားမည္ကို ၾကိဳတင္သိရွိိခဲ့ပါမူ - - - - - သို႔ေသာ္ သားေတာ္ႏွင့္ ေျမးေတာ္တို႔၏ ပံုရိပ္တို႔သည္ကား - - - - တစ္ေျဖးေျဖျဖင့္ ေဝးရာသို႔ ေရႊ႕လွ်ားသြားေလျပီ။ ။

= - -= - - = - =

ဆရာသခင္ေက်းဇူးရွင္တိုု႔၏ အနႏၱဂုဏ္ကို အစဥ္သတိရ ဦးထိပ္ပန္ဆင္လ်က္

ကိုရင္အာယု (ပူေနးေတာရ) 

ပူေနး ဝိဒယ ဝိဟာရ္

မဟာရ႒

၁၂.၁၂.၂၀၁၅

ရဟန္းသက္ (၁၅) ဝါျပည့္ အမွတ္တရ